-
1 Vetera
-
2 Vetera
-
3 Vetera
-
4 vetera
vĕtus, ĕris (ante-class. collat. form of the nom. sing. vĕter, Enn. and Att. ap. Prisc. p. 607 P.; cf. Varr. L. L. 6, § 2 Müll.; abl. regularly, vetere;I.but veteri,
Juv. 6, 121; Stat. Th. 1, 360; 11, 582; 13, 374; comp. class. vetustior; archaic form veterior), adj. [Sanscr. vatsas, year; Gr. etos, Wetos].Adj.A.Old (opp. young), aged:B.Acherunticus senex, vetus, decrepitus,
Plaut. Merc. 2, 2, 20:novus amator, vetus puer,
id. ib. 5, 4, 15:poëta,
Ter. Heaut. prol. 22:veteres ac moris antiqui memores,
Liv. 42, 27, 4: veteres et sancti viri, Sall. H. 2, 23, 5 Dietsch:parentes,
Verg. A. 5, 576:pecudes,
Varr. R. R. 2, 11, 2:gallinae,
Plin. 10, 53, 74, § 146; Col. 8, 5, 14:laurus,
Verg. A. 2, 513:caput,
Tib. 1, 8, 42. —Old (opp. new), of long standing:C.quam veterrumu'st, tam homini optimu'st amicus,
Plaut. Truc. 1, 2, 71:maceria,
id. ib. 2, 2, 50: Antemna veterior est Romā, Cato ap. Prisc. p. 716 P. (Orig. 1, fr. 25): quod si veteris contumeliae oblivisci vellet;num etiam recentium injuriarum memoriam deponere posse?
Caes. B. G. 1, 14:invidia et infamia non recens, sed vetus ac diuturna,
Cic. Verr. 1, 2, 5:vetus atque usitata exceptio,
id. de Or. 1, 37, 168:sphaerae illius vetus esse inventum,
id. Rep. 1, 14, 22:amici veteres (opp. novi),
id. Lael. 18, 67:veterrima (amicitia),
id. ib.:naves,
Caes. B. G. 5, 15:nobilitas,
Sall. J. 85, 4:consuetudo,
id. C. 23, 3:provinciae,
Liv. 21, 44, 7; 28, 39, 8.—Esp., of soldiers, veteran, experienced:ille exercitatus et vetus (miles),
Cic. Tusc. 2, 16, 38; cf.exercitus,
id. ib.; Caes. B. C. 1, 3; Liv. 41, 8, 5:copiae,
Caes. B. G. 1, 27:milites,
id. ib. 6, 40; Liv. 26, 41, 2:legiones,
id. 27, 8, 15:centuriones,
id. 4, 17, 10.—With gen. (post-Aug.):gnaros belli veteresque laborum,
Sil. 4, 532:militiae,
Tac. H. 4, 20:regnandi,
id. A. 6, 44:scientiae et caerimoniarum,
id. ib. 6, 12:operis ac laboris,
id. ib. 1, 20:armorum,
Sil. 17, 297.—With inf. ( poet.):hinc Fadum petit et veterem bellare Labicum,
Sil. 5, 565.—Old, of a former time (opp. present, existing), former, earlier, ancient, etc. (cf. antiquus):II.veterem atque antiquam rem novam ad vos proferam,
Plaut. Am. prol. 118:historia vetus atque antiqua,
id. Trin. 2, 2, 100 Brix ad loc.:credendum est veteribus et priscis, ut aiunt, viris,
Cic. Univ. 11:veterrimi poëtae Stoici,
id. N. D. 1, 15, 41:multo vetustior et horridior ille (Laelius) quam Scipio,
archaic, antiquated, id. Brut. 21, 83:in veterem revoluta figuram,
Verg. A. 6, 449:fama veterum malorum,
id. ib. 6, 527:injuria,
Phaedr. 1, 21, 6.—Substt.A.vĕtĕres, um, m., the ancients, men of a former time, the fathers, ancestors, forefathers:B.majores nostri, veteres illi, admodum antiqui, leges annales non habebant,
Cic. Phil. 5, 17, 47.—Esp., of ancient authors, etc.:nostri veteres,
Plin. 36, 7, 12, § 59:quae veteres factitarunt,
Ter. Eun. prol. 43:omnes veteres et Cicero praecipue,
Quint. 9, 3, 1; cf. id. 5, 4, 1:antiqui veteres,
Front. Ep. ad Amic. 1, 5.—vĕtĕres, um, f. (sc. tabernae), the old booths on the south side of the Forum Romanum (opp. Novae, v. novus):C.sub Veteribus,
Plaut. Curc. 4, 1, 19; Liv. 44, 16, 10; Plin. 35, 4, 8, § 25.—vĕtĕra, um, n., the old, old things, antiquity (opp. praesentia):vetera semper in laude, praesentia in fastidio,
Tac. Or. 18; cf. id. ib. 15:si vetera mihi ignota (sunt),
Cic. Sull. 18, 51:vetera omittere,
to leave out of consideration, Sall. J. 102, 14:vetera odisse, nova optare,
id. C. 37, 3:vetera scrutari,
traditions, Cic. Tusc. 1, 13, 29. —Prov.:vetera vaticinamini,
Plaut. Ps. 1, 3, 129 Lorenz ad loc. -
5 vetera
-
6 veterà
veterano -
7 veterà
n (m / f) veteranadj veteran -
8 vetera
verbum1. vetoe, nedlægge veto -
9 vetera
verbum1. vetoe, nedlægge veto -
10 Vetera Statuta
Юридический термин: Старые статуты (английские законы со времени Великой хартии вольностей до конца царствования Эдуарда II) -
11 Vetera Statuta
лат.Старі статути (англійські закони часів Великої хартії вільностей до кінця правління Едуарда II) -
12 Vetera Statuta
лат.Старые статуты (английские законы со времени Великой хартии вольностей до конца царствования Эдуарда II) -
13 veterano
veterà -
14 veter
vetera, veterum ADJold; long established; veteran, bygone; chronic -
15 Veteran
Veterán [ v... ] m, -en, -en ветеран. -
16 veteran
Vetera'n m (-s, -e), altgedienter Solda't m (-en, -en); (pren.) im Dienst Ergraute m (-n, -n) (E-r), Bewä'hrte m (-n, -n) (B-r) -
17 Veteran
Veterán [ve-] m -en, -enветера́н -
18 Veteranenklub
Veteránenklub [ve-] m -s, -sклуб пенсионе́ров ( ГДР) -
19 vetus
vetus, veteris, Compar. veterior, wofür klassisch vetustior, Superl. veterrimus, wofür gew. klassisch vetustissimus (zu griech. ετος = Ϝέτος), eig. was schon lange Zeit besteht im Gegensatz zu recens, was erst vor kurzem zu sein angefangen hat, alt, I) adi.: a) im Ggstz. zum Jungen, boves (Ggstz. novelli), Varro: gallinae (Ggstz. iuvencae), Plin.: homo, Ter.: senatores, Liv.: imperatores duo, ergraute, Nep.: veteres senes, pleonastisch, Tibull.: so auch veteres et senes, Tac. dial.: u. senectus, Hor. – b) im Ggstz. zum Neuen, navis, Caes.: panis, Plin.: clavi, Plin.: necessitudines, Cic.: senator vetus et gravis aetate, Liv.: v. milites, alte, langgediente Soldaten, Liv.: so auch exercitus, Liv.: centuriones, Liv.: Antemna veterior est quam Roma, Cato origg. 1. fr. 25. – m. Genet. = ergraut, seit langem erfahren in usw. (s. Nipperd. Tac. ann. 1, 20. Heräus Tac. hist. 4, 20, 10), militiae, Tac.: operis ac laboris, Tac.: laborum, Sil.: vetus expertusque belli, Tac. (u. so belli vetus auch Corp. inscr. Lat. 8, 2581, 9): m. Genet. Gerund., regnandi, Tac. ann. 6, 44: Vologesi vetus et penitus infixum erat arma Romana vitandi, bei V. war es ein alter u. tief eingewurzelter Grundsatz, Tac. ann. 15, 5. – m. in u. Abl., ergraut in usw., vetus in astutia, Donat. Ter. Andr. 2, 6, 26. – m. Infin., bellare, Sil. 5, 565. – c) im Ggstz. zum Jetzigen, alt = vorig, ehemalig, früher, delictum, Liv.: exercitus, Liv.: tribuni, Liv.: incolae, Ascon. in Cic. Pis.: figura, Verg.: res, Cic.: innocentia, Cic.: auch verb., veterem atque antiquum quaestum servo, Plaut.: veteres et, ut aiunt, prisci viri, die alte u., wie man sagt, ergraute Vorzeit, Cic.: veteres (alter Sitte treue) et sancti viri, Sall. fr.: u. so Lucretia vetus Romana, eine alte (keusche) R., Augustin. de civ. dei 1, 19, 1. p. 31, 13 D.2: veteres auctores (Ggstz. recentes), Tac.: poëtae veterrimi, ganz aus der Vorzeit, Cic. – b. Tac. gew. v. der Zeit vor der Schlacht bei Aktium, aetas, Vorzeit, Tac.: populi Romani res, Tac. – II) subst.: A) veterēs, um, m., die Alten, a) = die Altvorderen, die Ahnen, Cic. Phil. 5, 47. – b) = die alten Schriftsteller, nostri veteres, Plin. 36, 59: omnes veteres et Cicero praecipue, Quint. 9, 3, 1: antiqui veteres, alten Griechen (viell. alten Attiker), Fronto epist. ad amic. 1, 18. p. 186, 5 N.: Ggstz. orationes veterum et novorum, Quint. 5, 4, 1. – B) Veterēs, um, f. (sc. tabernae), die alten Wechslerläden auf der Südseite des rom. Forums (Ggstz. Novae, s. novusno. I, B, c), sub Veteribus, Plaut., Cic. u.a.: pone Veteres, Liv. Vgl. Jordan Topogr. der Stadt Rom 1, 2. S. 381. – C) vetera, um, n., das Alte, Ehemalige, Ggstz. praesentia, Tac. dial. 18: haec vetera, diese alten Schriftstücke, Tac. dial. 37: vetera novis antehabeo, Tac. ann. 1, 58: si vetera (die alten, früheren Vorgänge) mihi ignota (sunt), Cic. Sull. 51: vetera vaticinamini, alte, längst bekannte Dinge, Plaut. Pseud. 363: vetera omittere, das Vergangene aus dem Spiele lassen, Sall. Iug. 102, 14: illa vetera omittere, jene alten Geschichten aus dem Spiele lassen, Cic. ad Att. 8, 3, 3: vetera odisse, nova exoptare, Sall. Cat. 37, 3: vetera et antiqua (Althergebrachtes) mirari, Tac. dial. 15 in.: vetera (das Alte = die alten Sagen) scrutari, Cic. Tusc. 1, 29. – / Urspr. Form veter, Enn. ann. 17. Acc. tr. 481. – Compar. veterior ist archaist. (s. oben); dafür klass. vetustior (vgl. Varro LL. 6, 59), zB. Cic. Brut. 83. Liv. 10, 9, 12 u.a. – Abl. Sing. regelm. vetere (vgl. Halm Cic. de imp. Pomp. 26. p. 144); bei Iuven. 6, 121 u. Stat. Theb. 1, 360 u. 11, 582 u. 13, 374 veterī; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 2, 85–87. – vetus bei Ortsnamen ist in späterer Zeit indeklinabel, wie Petschenig in Wölfflins Archiv 10, 532 durch Beispiele nachweist.
-
20 vetus
vetus, veteris, Compar. veterior, wofür klassisch vetustior, Superl. veterrimus, wofür gew. klassisch vetustissimus (zu griech. ετος = έτος), eig. was schon lange Zeit besteht im Gegensatz zu recens, was erst vor kurzem zu sein angefangen hat, alt, I) adi.: a) im Ggstz. zum Jungen, boves (Ggstz. novelli), Varro: gallinae (Ggstz. iuvencae), Plin.: homo, Ter.: senatores, Liv.: imperatores duo, ergraute, Nep.: veteres senes, pleonastisch, Tibull.: so auch veteres et senes, Tac. dial.: u. senectus, Hor. – b) im Ggstz. zum Neuen, navis, Caes.: panis, Plin.: clavi, Plin.: necessitudines, Cic.: senator vetus et gravis aetate, Liv.: v. milites, alte, langgediente Soldaten, Liv.: so auch exercitus, Liv.: centuriones, Liv.: Antemna veterior est quam Roma, Cato origg. 1. fr. 25. – m. Genet. = ergraut, seit langem erfahren in usw. (s. Nipperd. Tac. ann. 1, 20. Heräus Tac. hist. 4, 20, 10), militiae, Tac.: operis ac laboris, Tac.: laborum, Sil.: vetus expertusque belli, Tac. (u. so belli vetus auch Corp. inscr. Lat. 8, 2581, 9): m. Genet. Gerund., regnandi, Tac. ann. 6, 44: Vologesi vetus et penitus infixum erat arma Romana vitandi, bei V. war es ein alter u. tief eingewurzelter Grundsatz, Tac. ann. 15, 5. – m. in u. Abl., ergraut in usw., vetus in astutia, Donat. Ter. Andr. 2, 6, 26. – m. Infin., bellare, Sil. 5, 565. – c) im Ggstz. zum Jetzigen, alt = vorig, ehemalig,————früher, delictum, Liv.: exercitus, Liv.: tribuni, Liv.: incolae, Ascon. in Cic. Pis.: figura, Verg.: res, Cic.: innocentia, Cic.: auch verb., veterem atque antiquum quaestum servo, Plaut.: veteres et, ut aiunt, prisci viri, die alte u., wie man sagt, ergraute Vorzeit, Cic.: veteres (alter Sitte treue) et sancti viri, Sall. fr.: u. so Lucretia vetus Romana, eine alte (keusche) R., Augustin. de civ. dei 1, 19, 1. p. 31, 13 D.2: veteres auctores (Ggstz. recentes), Tac.: poëtae veterrimi, ganz aus der Vorzeit, Cic. – b. Tac. gew. v. der Zeit vor der Schlacht bei Aktium, aetas, Vorzeit, Tac.: populi Romani res, Tac. – II) subst.: A) veterēs, um, m., die Alten, a) = die Altvorderen, die Ahnen, Cic. Phil. 5, 47. – b) = die alten Schriftsteller, nostri veteres, Plin. 36, 59: omnes veteres et Cicero praecipue, Quint. 9, 3, 1: antiqui veteres, alten Griechen (viell. alten Attiker), Fronto epist. ad amic. 1, 18. p. 186, 5 N.: Ggstz. orationes veterum et novorum, Quint. 5, 4, 1. – B) Veterēs, um, f. (sc. tabernae), die alten Wechslerläden auf der Südseite des rom. Forums (Ggstz. Novae, s. novus no. I, B, c), sub Veteribus, Plaut., Cic. u.a.: pone Veteres, Liv. Vgl. Jordan Topogr. der Stadt Rom 1, 2. S. 381. – C) vetera, um, n., das Alte, Ehemalige, Ggstz. praesentia, Tac. dial. 18: haec vetera, diese alten Schriftstücke, Tac. dial. 37: vetera novis antehabeo, Tac. ann. 1, 58: si vetera (die alten, früheren Vorgänge) mihi ignota (sunt),————Cic. Sull. 51: vetera vaticinamini, alte, längst bekannte Dinge, Plaut. Pseud. 363: vetera omittere, das Vergangene aus dem Spiele lassen, Sall. Iug. 102, 14: illa vetera omittere, jene alten Geschichten aus dem Spiele lassen, Cic. ad Att. 8, 3, 3: vetera odisse, nova exoptare, Sall. Cat. 37, 3: vetera et antiqua (Althergebrachtes) mirari, Tac. dial. 15 in.: vetera (das Alte = die alten Sagen) scrutari, Cic. Tusc. 1, 29. – ⇒ Urspr. Form veter, Enn. ann. 17. Acc. tr. 481. – Compar. veterior ist archaist. (s. oben); dafür klass. vetustior (vgl. Varro LL. 6, 59), zB. Cic. Brut. 83. Liv. 10, 9, 12 u.a. – Abl. Sing. regelm. vetere (vgl. Halm Cic. de imp. Pomp. 26. p. 144); bei Iuven. 6, 121 u. Stat. Theb. 1, 360 u. 11, 582 u. 13, 374 veterī; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 2, 85-87. – vetus bei Ortsnamen ist in späterer Zeit indeklinabel, wie Petschenig in Wölfflins Archiv 10, 532 durch Beispiele nachweist.
См. также в других словарях:
Vetera — Lage der Legionslager Vetera und der Colonia Ulpia Traiana im Verlauf des Niedergermanischen Limes Vetera (auch: Vetera Castra;[1] zuweilen in der älteren Literatur,[2] auf Landkarten und umgangssprachlich auch Castra Vetera … Deutsch Wikipedia
Vetera Suites — (Ретимно,Греция) Категория отеля: Адрес: Kastrinogiannaki 39, Cathedral Square, Ретимно … Каталог отелей
VETERA Castra — urbs German. inferioris apud Rhenum. Santen Pyramio et Baudrando in Ducatu Cliviae, prope Rhenum, 2. leuc. a Vesalia inferiore in Occasum, quot a Geldria in Boream, uti 3. a Rhenoberga. Berk vero Simlero. Huc duas legiones a Civile pulsas,… … Hofmann J. Lexicon universale
Vetĕra castra — Vetĕra castra, verschanztes römisches Lager im Gebiet der Gugerner im Belgischen Gallien; es lag am Rhein theils auf einer Anhöhe, theils in der Ebene u. war immer von zwei Legionen besetzt; j. Xanten u. die Anhöhe Vorstenberg, wo viele… … Pierer's Universal-Lexikon
VETERA Scuta cum corona — Gall. vieux Escus a la Couronne, moneta anrea Francica, cusa a Carolo VI. pretii 50. sol. A. C. 1419. de qua vide Car. du Fresne, Glossar. voce Moneta, ut et supra, ubi de Scutis, monetae itidem genere … Hofmann J. Lexicon universale
Vetera Castra — Castra Vetera (oft auch: Vetera Castra; kurz: Vetera) war ein römisches Legionslager in der Provinz Germania inferior nahe dem heutigen Xanten am Niederrhein. Es wurde 71 n. Chr. durch ein gleichnamiges Lager ersetzt, in der Forschung Castra… … Deutsch Wikipedia
Vetera Castra — Vẹtera Cạstra [v , lateinisch], Cạstra Vẹtera, ein Hauptstützpunkt der Römer am Niederrhein, südlich der um 100 n. Chr. gegründeten Colonia Ulpia Traiana (heute Xanten). Unter Augustus wurde das römische Militärlager Vetera Castra I (auf… … Universal-Lexikon
veterà — ve|te|rà Mot Agut Adjectiu variable … Diccionari Català-Català
VETERA — veterano, veteranus … Abbreviations in Latin Inscriptions
vetera — n (L). Old, of long standing … Dictionary of word roots and combining forms
Vetera — stor. Xanten … Sinonimi e Contrari. Terza edizione